De Unie, in jouw belang

Jouw cao en branche

Waarom ook het laatste bod voorstel van ING geen goed voorstel is.

29 maart 2023

Het vlot niet met de ING cao, zoveel is wel duidelijk. Zijn wij, medewerkers, nou te veeleisend of is ING te krenterig? Een persoonlijke visie van een betrokken medewerker (ik, dus).

Het mag duidelijk zijn dat ik vind dat de medewerkers het gelijk aan hun zijde hebben. Maar waarom dan? En is het onder druk van dreigende acties tot stand gekomen voorstel van ING echt zo slecht dat het geen basis vormt voor het heropenen van de onderhandelingen? Ik zal proberen dat in dit stukje toe te lichten.

Basisprincipe: eerlijk delen

Je kunt op verschillende (tenminste drie) manieren naar de cao kijken, Vanuit de benchmark zoals ING doet. Of vanuit de eroderende koopkracht, bijvoorbeeld. Voor mij staat eerlijk delen met stip op de eerste plaats. ING is een fantastisch bedrijf. Ook financieel.

Voor de duurzame levensvatbaarheid van een de onderneming moeten betrokken partijen tevredengesteld worden.

  • Klanten krijgen waar voor hun geld
  • Leveranciers krijgen geld voor hun waar
  • Medewerkers krijgen loon naar werken
  • Aandeelhouders ontvangen een passende vergoeding voor het beschikbaar stellen van risicodragend kapitaal

Als je structureel een van deze partijen tekortdoet is je onderneming geen lang leven beschoren.

ING heeft een luxeprobleem en dat is dat er genoeg geld is om alle partijen tevreden te stellen en dat er dan nog (veel) geld over is. En ING vindt, dat het meerdere allemaal naar de aandeelhouders moet en eigenlijk zelfs meer dan alleen het meerdere, als je naar de financiële ambities kijkt. Daar is een oorzaak voor, maar die valt net buiten de grenzen van dit stukje.

Mijn opvatting is dat alle partijen hun aandeel in het gehele resultaat toekomt. Daarbij is de medewerker in elk geval niet de onbelangrijkste. Dat maakt het hanteren van de benchmark helemaal niet aan de orde want die negeert de winstgevendheid. Zeker nu de inflatie er zo hard inhakt, is het zaak dat de medewerker zijn fair share krijgt van wat er aan financieel resultaat wordt binnengeharkt.

Als het bedrijfseconomisch tegen dreigt te zitten (zoals bij het uitbreken van de pandemie), hoor je ING niet over de benchmark, maar zijn ze er wel als de kippen bij de medewerker te vragen met een nullijn te delen in de pijn (die overigens uitbleef), maar ING geeft niet thuis als we willen delen in het fijn (of zij in onze pijn, die maar al te zeer wel realiteit is).

 

Ook nu weer het Shareholders First principe: onderliggende winst en pay-out stijgen met 27%

Maar, Yoap, ING heeft toch het voorstel fors naar boven toe bijgesteld? Is het dan nog steeds niet eerlijk delen? Inderdaad, dat is het niet. Ter vergelijking: ING verhoogt over 2022 de uitkering aan aandeelhouders met 27%, hetzelfde percentage als waarmee de Q4 preprovision profit steeg. Lees dat nog eens hardop: ZEVENENTWINTIG PROCENT (!). Dat verzin ik niet, maar het staat gewoon in de kwartaalcijferpresentatie.

Ook voor 2023 worden in de kwartaalcijfers – anders dan anders – gouden bergen beloofd waar het gaat om baten (stijging van meer dan 10%), cost/income ratio en aandeelhoudersuitkeringen (meer dan 100% van de winst). Dat opgepot kapitaal naar de aandeelhouders gaat lijkt misschien op een sigaar uit eigen doos, maar daar is door medewerkers hard voor gewerkt.

Kom dan niet aanzetten met het zielige verhaal dat er geen stevige loonstijging vanaf kan. Aandeelhouders Goud, Medewerkers Koud, lijkt het devies van ING.

ING biedt voor 2023 een loonstijging van 4% tot 7%, die ook nog eens halverwege het jaar ingaat (maar de rekeningen komen wel nu al binnen) en voor 2024 3%, die voor ruwweg de helft wordt gefinancierd door het laten vervallen van de CMU. Dat betekent dat de koopkracht nog verder wordt uitgehold dan nu al het geval is, want de inflatieverwachting, ook die van ING, is aanzienlijk hoger.

Meerekenen periodiek is onzin

Sinds kort betrekt ING ook de aprilperiodiek in de berekeningen. Dat is uniek in Nederland. uit Om twee redenen is dat een onjuiste voorstelling van zaken

  • De periodiek reflecteert een verhoogde productiviteit doordat je beter in je werk wordt, (leercurve effect, een soort Android update). Het is dus appels met peren vergelijken
  • De periodiek kost ING helemaal geen geld. De verdeling van medewerkers over de schaal wordt gedurende het jaar hersteld door uitstroom in de bovenkant en instroom in de onderkant. Daardoor ontstaat een dynamisch evenwicht, net zoals met mensen op een roltrap of watermoleculen in een rivier. Het water stroomt naar zee, maar de rivier blijft liggen.

Ondertussen maakt ING er wel een potje van met die periodiek. In het laatste voorstel wordt deze verlaagd naar 2% in de onderste helft van de opgerekte schaal en naar 1% in de bovenste helft. Zo ben je 33 jaar bezig om van onder naar boven te groeien. Nou in ING een kennisintensief bedrijf, maar de helft (huidige situatie) is al van de gekke.

Conclusie: we zijn er nog niet

Ik vind dus persoonlijk dat het loonbod van ING geen basis is om aan tafel te gaan. Maar ik ga daar helemaal niet over, dat is aan jullie. Eerdere uitvraag door de bonden onder de leden leerde dat door ING een bepaald minimum voor de collectieve salarisverhoging moet worden voorgesteld om in gesprek te gaan. Dat percentage kan ik niet verklappen, maar het is geen 5 % Overigens ook geen 10%. En dan ook niet in combinatie met een extreem mager 2024.

Ik vind dat, gezien het bovenstaande, een alleszins redelijke opstelling van de leden. Dat ING onder de druk van de acties in beweging komt is een goed teken. Als we samen vastberaden volhouden, gaat het toch nog vlotte met die duurzame cao, wat ik je brom.

 

Yoap Brugmann

Kaderlid ING De Unie

Gerelateerde berichten

ING

ING Bank: Inkomen en pensioen

Door de nieuwe pensioenwet (Wtp) gaat de pensioenregeling bij ING veranderen. Dit gebeurt in overleg met de vakorganisaties. Bij de…

ING: pensioenwebinar

Op 25 maart 2024 is de laatste pensioenkennissessie in de reeks die door De Unie wordt gepresenteerd. Deze online sessie…

Word gratis lid